Soms kom je in een situatie terecht dat je het verstandig vindt om een gesprek op te nemen. Denk hierbij aan een gesprek met een arts, werkgever of iemand anders. Het kan prettig zijn om het gesprek nog eens rustig door te nemen daarna, of om eventueel bewijsmateriaal te verzamelen, mocht je onenigheid hebben. Maar mag dat dan zomaar zonder toestemming van de ander? Het is dan goed om te weten wat hiervoor de regels zijn. Deze zijn niet zo moeilijk. IBG Incasso probeert heel kort uit te leggen hoe het nu juridisch zit.
Gesprek opnemen
Als je zelf aan het gesprek deelneemt, mag je juridisch gezien het gesprek opnemen. Dit hoef je vooraf niet te melden aan de andere partij. Artikel 139a WvSr verbiedt wel het opnemen van gesprekken waar je zelf niet aan deel neemt. Hierop staat een maximale celstraf van zes maanden of een boete van maximaal 19.000 euro (art. 139a lid 1 WvSr). Wees dus gewaarschuwd.
Publiceren van het gesprek
Het publiceren of het openbaar maken van een opgenomen gesprek via Facebook, Twitter of Soundcloud, is niet toegestaan. Het openbaar maken zonder toestemming leidt namelijk automatisch tot de schending van het recht op de privacy. Als een tegenpartij hier een proces over zou gaan beginnen, zal deze met zeer grote waarschijnlijkheid in het gelijk worden gesteld. Men beroept zich dan op de geldende privacywetgeving.
Bewijs
Mogen de opnames tijdens een Civiele Procedure in bijvoorbeeld een Rechtbank worden gebruikt als bewijs? Ja. De Hoge Raad oordeelde in 1987 dat voor uitsluiting van bewijs sprake moet zijn van een “rechtens ontoelaatbare inbreuk op de privacy, zulks op basis van bijkomende omstandigheden die deze conclusie rechtvaardigen”. Oftewel: een inbreuk op zich is niet genoeg, het moet wel een hele erge zijn. Vaak leest men op bijvoorbeeld het internet, dat dit niet het geval is. Dit is onjuist. Tijdens een civiele procedure is al het bewijs wat men denkt te hebben toegestaan. Hoe deze worden beoordeeld en of deze worden meegenomen in een beslissing, is vers twee
Ook een bestuursorgaan zoals het UWV is geen uitzondering
Vaak kan het heel verstandig zijn om een opname te maken als je op gesprek moet komen bij bijvoorbeeld een keuringsarts van het UWV. Dit is gewoon wettelijk toegestaan ook al zegt de site van het UWV iets anders. Onder het kopje van WIA staat namelijk het volgende:
“Wij moeten uw gegevens zo veel mogelijk geheim houden. Ook moeten wij zorgen voor de privacy van de verzekeringsarts en andere betrokkenen. Daarom staan wij het alleen in bijzondere situaties toe dat een gesprek met de verzekeringsarts wordt opgenomen.
Wilt u het gesprek opnemen? Dan kunt u hiervoor een verzoek indienen bij de verzekeringsarts. Die bekijkt uw verzoek nauwkeurig en bepaalt of het in uw situatie nodig is om het gesprek op te nemen. U mag de geluidsopname alleen voor uzelf gebruiken en in uw eigen privékring laten beluisteren. Het maken van beeldopnamen is niet toegestaan.”
Ondanks de bovenstaande vermelding op de website van het UWV staat deze organisatie niet boven de wet. Daardoor is het opnemen van een gesprek met een keuringsarts of een andere UWV medewerker dus gewoon toegestaan, ook zonder verzoek. Sterker nog: zeg gewoon niets en doe het gewoon.
Samenvatting
Het is dus wettelijk toegestaan om een gesprek op te nemen waar je zelf daadwerkelijk aan deelneemt. Dit kan dus ook bij zakelijke besprekingen of mondelinge afspraken die je maakt. Je staat zo een stuk sterker als je deze kunt aanbieden tijdens een eventuele gerechtelijke procedure. Het is niet toegestaan om deze audiogesprekken openbaar te maken. Wanneer je geen deelnemer bent in het gesprek en je neemt een gesprek op, dan maak je je schuldig aan een strafbaar feit. (Strafwet art. 139a en 139b). Niet doen!
Bron: Selwyn Donia
Ondernemer/onderzoeker bij Selwyn Donia Coaching & Advies / Rechtblog