Heb je nooit eens smeuïge verhalen uit je vak? Dit wordt vaak aan mij gevraagd. Jawel, maar daar lopen wij niet mee te koop. Maar inderdaad. Je maakt best wel eens wat mee. Een verhaal dat mij bij is gebleven is dat wij opdracht kregen van een leasemaatschappij om een auto in te vorderen als de lessee nu niet ging betalen (5 maanden achterstand voor een bedrag van meer dan € 7.500,00). U zult begrijpen dat we hier niet over een kleine stadsauto praten. Wij hebben meerdere malen telefonisch en schriftelijk contact gehad met de lessee. Meneer was directeur van een bedrijf in het midden van het land. Telkens toezeggingen doen, maar helaas. Geen betaling. Dan zou hij weer toestemming hebben gehad van de leasemaatschappij om weer verder te mogen rijden. Etc. etc. De maat was vol. Invorderen dat voertuig. Wij bellen op om een afspraak met hem te maken. Weer kwam de debiteur met loze beloftes. Wij beloofden hem één ding. Dat wij morgen het voertuig kwamen ophalen. Dat wilde meneer wel eens zien.
Huishoudgeld
De volgende morgen om 10.00 uur staan wij met de sleepdienst bij het bedrijfspand van de debiteur. We melden ons aan de balie en vragen naar de heer P. Hij is in bespreking en kan niet gestoord worden. Als wij uitleggen dat wij op zijn verzoek komen omdat zijn auto een servicebeurt nodig heeft, neemt de receptioniste alsnog contact op. Wij horen de lessee zeggen dat hij geen tijd heeft. Wij vragen de receptioniste of wij de telefoon even mogen, omdat wij het jammer zouden vinden om weer zo terug te rijden. Dat doet zij. Door te melden dat wij het gebeuren ook openbaar willen maken en eventueel de auto op de ambulance zetten, verandert de houding. Schoorvoetend komt hij naar beneden en wij worden uitgenodigd om naar zijn kantoor te komen. Met z’n tweeën gaan wij naar zijn kantoor. Meneer vraagt of er nog wat aan te doen valt. Nee. Kans genoeg gehad. Wij nemen de auto mee en zodra meneer binnen twee weken de achterstand bij elkaar heeft, de nieuwe termijn betaalt en de kosten die er met dit gebeuren gemoeid zijn, mag hij de auto weer komen halen. Dan mag hij blijven rijden en wordt het contract niet voortijdig beëindigd.
Meneer gaat naar een kast en haalt uit een kluisje een bundel geld tevoorschijn. Een aantal briefjes haalt hij eruit. De rest stopt hij terug met de mededeling ‘huishoudpot’. Een totaalbedrag van € 4.500,00. Of dit genoeg is? Het gaat slecht met zijn bedrijf en zijn personeel heeft ook al twee maanden geen loon gehad. Ook de vakantiegelden waren nog niet uitgekeerd. Wij bellen met de leasemaatschappij en vragen wat die wil.
Men gaat niet akkoord. Conclusie: het voertuig wordt ingenomen. Wij delen dit aan de lessee mee. Schoorvoetend geeft hij de sleutels. Hij zal de reservesleutels toezenden. Samen lopen we de trap af. Ik geef de sleutels aan de sleepdienst. De auto wordt op de ambulance gereden. De lessee weet zich geen raad en begint als een gek te schreeuwen: ‘die rot-auto, altijd wat met dat k….ding. Kost een vermogen en wil weer niet goed rijden. Geef dat ding maar terug als hij weer goed rijdt of geef me een ander!’ Het personeel staat voor de ramen en ziet alles gebeuren. Ik kijk eens naar deze mensen en heb medelijden met ze. Hoelang duurt het nog voordat ze op straat staan?
De achterstand is nooit betaald en het bedrijf is na één maand failliet gegaan. Soms zit ik nog wel eens aan de man te denken en aan het pak met geld. Huishoudgeld.
Geurt Hilmer
