Onwil of onmacht? Incassobureaus: het lijkt wel mode om tegen ons te zijn. Waarom? Geen idee. Als iemand netjes betaalt, komen wij niet in beeld. Kan iemand echt niet betalen, dan is er ook geen werk voor een incassobureau. Maar dan spelen wij in ieder geval de zaak door naar een instantie die de debiteur eventueel kan helpen. Dan houd je nog één andere categorie debiteur over. Maar wat als een debiteur niet mee wil of kan werken? Wat doe je dan als incassobureau? Hieronder leest u een voorbeeld dat wij onlangs hebben meegemaakt. Oordeelt u zelf. Onwil of onmacht?
Meneer Jansen
Een klant van ons is een uitzendorganisatie voor bouw gerelateerde beroepen. Meneer Jansen(fictieve naam) is een ZZP-er van 55 jaar. Hij heeft een voegbedrijf in het noorden van het land. Zes jaar geleden had hij al eens een kracht ingehuurd via onze cliënt. Hij moest daarvoor een bedrag van € 10.000 betalen. Helaas is de heer Jansen in de sanering terecht gekomen door de malaise in de bouw in die tijd. Onze klant liep daardoor een groot gedeelte van zijn geld mis. Dat kan gebeuren.
Regeling
De heer Jansen is twee jaar geleden jaar weer eenzelfde bedrijf begonnen na beëindiging van de sanering. Hij heeft ook weer een kracht ingehuurd bij onze cliënt. Onze cliënt stond dit toe en sprak meteen een betalingsregeling met de debiteur af nadat bleek dat deze wederom niet aan zijn betalingsverplichtingen kon -of wilde voldoen. Uiteindelijk kwam de heer Jansen deze ook niet meer na en kreeg IBG Incasso de zaak in handen. Totaalbedrag zonder rente en incassokosten: een kleine € 7000. Doe daar nu nog kosten en rente bij en je zit al gauw aan ongeveer € 8000.
Tijdens het telefoongesprek met de debiteur vertelde hij ons dat het allemaal niet zo goed ging met zijn werk en dat hij sinds enige weken ook geen inkomsten meer had. Ook vertelde hij dat zijn leeftijd hem parten speelde: hij is 55 jaar. Hij kon merken dat hij niet meer de jongste was (let wel, dit was nog voor de opleving van de bouw). Wij zijn toen een voorlopige betalingsregeling overeengekomen voor een jaar. Meneer Jansen betaalde een paar honderd euro per maand. Na een jaar zou de regeling aangepast worden met de toezegging dat het maandelijks te betalen bedrag veel hoger zou zijn.
Betere tijden
Inmiddels is de bouw erg aangetrokken. Sterker nog: er is een schrijnend tekort aan goed personeel. Bouwbedrijven zitten erom te springen. Maar goed, de voorlopige betalingsregeling was voorbij en wij hebben contact opgenomen met de debiteur. Meneer Jansen begon meteen al te klagen dat hij blij was dat hij de maandelijkse termijnen al aan ons kon voldoen. Hij had wel een project gekregen, maar dat was afgelopen en nu had hij al enige maanden geen inkomsten meer. Hij overwoog zelfs om naar de Voedselbank te gaan.
Daarop hebben wij gezegd dat dit ons bevreemdt: volgens onze informatie staat men te springen om vakmensen. Meneer Jansen echter deelde mee dat dit in het noorden van het land toch niet zo was. Wij opperden dat hij dan misschien zijn werkgebied wat verder uit moest breiden? Bouwvakkers uit de Achterhoek rijden ook elke dag naar Amsterdam en soms verder. Dat schoot meneer in het verkeerde keelgat. Hij was al 55 en hij vond niet dat hij nog als een jonge hond om 05.00 uur zijn bed uit moest om naar zijn werk te gaan. Die tijd had hij gehad en dat moesten wij maar begrijpen. Hij had een zware baan. Tja, wat moet je daarop zeggen?
Oplossing?
Wij hebben daarop contact opgenomen met onze cliënt en onze bevindingen medegedeeld. Onze cliënt heeft veel lijntjes binnen de bouw. Hij vertelde ons dat hij wel eens ging kijken of er dichterbij werk voor hem was. Dan kon hij daar gaan werken en zo weer gaan betalen, een win-win situatie. Na een aantal dagen had onze cliënt een project gevonden waar men nog een voegbedrijf nodig had. Dit was nog geen 100 kilometer bij de woonplaats van de debiteur vandaan. Perfect toch! Wij hebben dit voorgelegd aan meneer Jansen en wat denk je? Geen interesse. Te ver weg en meneer had het door de hele situatie volgens hem nu ook aan zijn hart gekregen. Hij had er geen zin meer in en wachtte wel af.
Je zou toch zeggen dat ons incassobureau samen met de opdrachtgever voor de debiteur in deze situatie een perfecte oplossing heeft geboden?
Onwil of onmacht? U mag het zeggen.
