Een poosje terug heb ik een artikel geplaatst over eigendomsvoorbehoud en hoe goed dit (zou) werken. Zul je net zien dat er weer een uitzondering op de regel is. Weer een verhaal uit eigen praktijk.

Een grote horeca leverancier heeft goederen en inrichting geleverd aan een horecaondernemer. In de overeenkomst, met daarbij de algemene voorwaarden, staat duidelijk dat alles eigendom blijft van de leverancier zolang nog niet alle betalingen zijn voldaan. Niets aan de hand, zou je zeggen.

Maar helaas kan of wil de horecaondernemer niet betalen. Namens onze cliënt roepen wij dus eigendomsvoorbehoud in. De horecaondernemer begint meteen te stuiteren. Hij wil op geen enkele manier meewerken. Sterker nog, namens onze cliënt hebben wij conservatoir beslag gelegd op de gehele inrichting van de horecaondernemer. Maar de deurwaarder mag het pand niet binnenkomen. In dat geval moet er een (hulp)officier van Justitie mee gaan. Dit duurt in de Achterhoek ongeveer vier weken voor dat die mee kan gaan (ik ga nu niet in op het feit waarom dit zolang moet duren).

Eigendomsvoorbehoud: soms niet zo vanzelfsprekend in de praktijk

Een andere schuldeiser vraagt ondertussen faillissement aan van de horeca ondernemer. Dit wordt uitgesproken. Niets aan de hand zou je zeggen. Eigendomsvoorbehoud. Maar de horecaondernemer stelt nu dat hij de goederen zou hebben verkocht aan de verhuurder van het pand. Sterker nog, er is nog een verklaring opgemaakt tussen de verhuurder en de horecaondernemer waarin dit wordt bevestigd. De curator probeert alle partijen te overtuigen dat dit niet kan en eist dat men toegang krijgt tot het pand om zo de spullen op te halen. Nog steeds wordt dit geweigerd. Ook de verhuurder wenst geen medewerking te verlenen en hult zich in stilzwijgen.

Pas nadat de curator onder dwang van onze cliënt contact heeft opgenomen met de Rechter Commissaris en dat er onder dwang van Politie een inval zal worden gedaan, geeft de ondernemer zijn ongelijk toe en mogen we de stukken ophalen. Let wel: tussen het inroepen van het eigendomsvoorbehoud en het daadwerkelijk ophalen van de goederen, heeft meer dan vijf weken gezeten. U zult begrijpen dat onze cliënt het vertrouwen in de Rechtsgang een beetje kwijt is geraakt. Feit is en blijft dat als er geen eigendomsvoorbehoud zou zijn ingeroepen, onze cliënt nooit zijn eigen goederen zou hebben ontvangen. Deze zouden dan tot de boedel horen van het faillissement.

Het heeft dus wel degelijk zin, maar soms moet de druk van een curator of Rechter Commissaris ons een beetje helpen.