Een overeenkomst en de algemene voorwaarden zijn één geheel. Elke ondernemer weet dat. Tekent een zakelijke klant jouw overeenkomst waarbij je algemene voorwaarden van toepassing zijn die vooraf kenbaar zijn gemaakt, dan gaat hij met beiden akkoord. Wil je de spelregels nog duidelijker afspreken? Dan laat je hem expliciet voor (de ontvangst van) jouw algemene voorwaarden tekenen. Zo zijn de wederzijdse afspraken en de financiële gevolgen voor wie zich daar niet aan houdt voor beide partijen glashelder. Toch?

Bij gerechtelijke incasso-procedures bij de Rechtbank zien we steeds vaker dat rechters selectief omgaan met bepalingen in de algemene voorwaarden. In hetzelfde vonnis verwijst een rechter wel naar de algemene voorwaarden van de schuldeiser om een vordering toe te wijzen, maar de incassokosten die de schuldeiser volgens diezelfde (door de rechter erkende) algemene voorwaarden in rekening mag brengen, worden niet gehonoreerd. De rechter gaat dan zonder blikken of blozen voorbij aan de gestelde tarieven en beperkt de incassokosten in het vonnis tot de (lagere) WIK tarieven.

Voorbeeld: een schuldeiser vordert via de rechter een openstaand bedrag inclusief rente en incassokosten conform zijn algemene voorwaarden bij zijn (zakelijke) debiteur. De rechter wijst deze vordering toe, daarbij verwijzend naar de algemene voorwaarden van de schuldeiser. De debiteur moet bovendien de gerechtelijke kosten voldoen conform de uitspraak. De schuldeiser krijgt op die punten dus gelijk. Maar dan de incassokosten…Volgens dezelfde algemene voorwaarden gaat dat om 755 euro. De rechter verlaagt dit bedrag echter naar 517 euro, conform de WIK (Besluit Vergoeding voor Buitenechtelijke Incassokosten). De rechter gaat hier aan het zgn. regelend recht voorbij. De WIK is alleen gemaakt voor particuliere debiteuren en voor situaties waar geen algemene voorwaarden van toepassing zijn. Als de rechtbank hierop gewezen wordt, krijgt de schuldeiser het advies om via een hoger beroep de resterende incassokosten af te dwingen. Maar dat brengt veel extra kosten met zich mee.

Kortom:

1. de schuldeiser heeft als ondernemer zijn zaakjes keurig op orde met algemene voorwaarden
2. hij en andere bedrijven staat volledig in hun recht om zo onderlinge afspraken (regelend recht) te maken met andere bedrijven.
3. de algemene voorwaarden zijn getekend door de debiteur én worden erkend door de rechter.

Toch moet de schuldeiser, om zijn volledige recht te halen, in hoger beroep tot honderden euro’s extra kosten maken. Wat vind jij als je dit leest?

• Heel goed dat de Rechtbank zelf meedenkt en specifieke elementen van de algemene voorwaarden naast zich neerlegt in het voordeel van de debiteur.
• De rechtbank moet zich houden aan het regelend recht en de algemene voorwaarden in zijn geheel toepassen.

Ik ben benieuwd naar jouw mening!

Geurt Hilmer, IBG Incasso & Creditmanagement. 0314-200129 of mail info@ibgcreditmanagement.nl